Monday, 15 October 2012

29 ZULQAEDAH HARI SHAHADAH IMAM JAWWAD a.s








 في ذكری إستشهاد الإمام محمد بن علي الجواد عليه السلام



الإمام أبو جعفر محمد بن علي الجواد (عليه السلام) هو 

التاسع من أئمة أهل البيت الذين أوصى اليهم رسول الل

ه (صلى الله عليه وآله) ـ بأمر من الله سبحانه ـ لتولّي مهام 

الإمامة والقيادة من بعده، بعد أن نصّ القرآن على عصمتهم 

وتواترت السنة الشريفة بذلك. استشهد الإمام الجواد (عليه 

السلام) سنة ( 220 هـ) يوم الثلاثاء لخمس خلون من ذي القعدة... 

في ذكری إستشهاد الإمام محمد بن علي الجواد عليه السلام





وكالة أهل البيت (ع) للأنباء _ ابنا _
الإمام أبو جعفر محمد بن علي الجواد (عليه السلام) هو التاسع من أئمة أهل البيت الذين أوصى اليهم رسول الله (صلى الله عليه وآله) ـ بأمر من الله سبحانه ـ لتولّي مهام الإمامة والقيادة من بعده، بعد أن نصّ القرآن على عصمتهم وتواترت السنة الشريفة بذلك.
وتجسّدت في شخصية هذا الإمام العظيم ـ كسائر آبائه الكرام ـ جميع المثل العُليا والاخلاق الرفيعة التي تؤهّل صاحبها للإمامة الرسالية والزعامة الربّانية .
وتقلّد الإمامة العامة وهو في السابعة من عمره الشريف وليس في ذلك ما يدعو إلى العجب فقد تقلّد عيسى بن مريم (عليه السلام) النبوّة وهو في المهد.
لقد أثبت التاريخ من خلال هذه الإمامة المبكرة صحة ما تذهب اليه الشيعة الإمامية في الإمامة بأ نّه منصب إلهي يهبه الله لمن يشاء ممّن جمع صفات الكمال في كل عصر، فقد تحدّى الإمام الجواد (عليه السلام) ـ على صغر سنّه ـ أكابر علماء عصره وعلاهم بحجته بما أظهره الله على يديه من معارف وعلوم أذعن لها علماء وحكّام عصره.
وقد احتفى به (عليه السلام) ـ وهو ابن سبع سنين ـ كبار العلماء والفقهاء والرواة وانتهلوا من نمير علمه ورووا عنه الكثير من المسائل العقائدية ـ الفلسفية والكلامية ـ والفقهية والتفسيرية الى جانب عطائه في سائر مجالات المعرفة البشرية.
وقد سار هذا الإمام العظيم على نهج أبيه من القيام برعاية الشيعة وتربيتهم علمياً وروحيّاً وسياسيّاً بما يجعلهم قادرين على الاستمرار في المسيرة التي خططها لهم أئمتهم المعصومون حيث تنتظرهم الأيّام المقبلة الّتي تتميّز بالانقطاع عن أئمتهم فكان لابدّ لهم أن يقتربوا من حالة الاكتفاء الذاتي في إدارة شؤونهم فكريّاً وسياسياً واجتماعياً واقتصادياً.
أجل، لقد استطاع هذا الإمام ـ العظيم بالرغم من قصر عمره الشريف ـ أن يحقق أهدافاً كبرى تصبُّ في الرافد الذي ذكرناه.
لقد ولد الإمام محمّد بن علي الجواد عام ( 195 هـ ) أي في السنة التي بويع فيها للمأمون العباسي، وعاش في ظلّ أبيه الرضا (عليه السلام) حوالي سبع سنين، وعاصر أحداث البيعة بولاية العهد لأبيه الرضا (عليه السلام) وما صاحبها وتلاها من حوادث ومحن حتى تجلّت آخر محن أبيه (عليه السلام) في اغتيال المأمون للرضا (عليه السلام).
وبقي الإمام محمد الجواد (عليه السلام) بعد حادث استشهاد أبيه (عليه السلام) في منعة من كيد المأمون الذي قتل الإمام الرضا (عليه السلام) وبقي عند الناس متّهماً بذلك. لكنه لم ينج من محاولات التسقيط لشخصيّته ومكانته المرموقة والسامية في القلوب. وقد تحدّى كل تلك المحاولات إعلاءً لمنهج أهل البيت (عليهم السلام) وشيعتهم في عقيدة الإمامة والزعامة وما يترتب عليها من الآثار السياسية والاجتماعية.
وينتهي عهد المأمون العباسي في سنة ( 218 هـ ) ويتربّع أخوه المعتصم على كرسي الخلافة حتى سنة ( 227 هـ ) ولم يسمح للإمام الجواد (عليه السلام) بالتحرّك ويراقب ـ بكل دقّة ـ النشاط الاجتماعي والسياسي للإمام (عليه السلام) ثمّ يغتاله على يد ابنة أخيه المأمون، المعروفة باُم الفضل والتي زوّجها المأمون من الإمام الجواد (عليه السلام) ولم تنجب له من الأولاد شيئاً، وذلك في سنة (220 هـ ).
عمره وتاريخ استشهاده
اما عمر الإمام الجواد (عليه السلام) حين قضى نحبه مسموماً فكان خمساً وعشرين سنة على ما هو المعروف، وهو أصغر الائمة الطاهرين الاثني عشر (عليهم السلام) سنّاً، وقد أمضى حياته في سبيل عزة الاسلام والمسلمين ودعوة الناس الى رحاب التوحيد والايمان والتقوى.
واستشهد الإمام الجواد (عليه السلام) سنة ( 220 هـ) يوم الثلاثاء لخمس خلون من ذي القعدة، وقيل: لخمس ليال بقين من ذي الحجة وقيل: لست ليال خلون من ذي الحجة، وقيل: في آخر ذي القعدة.
فسلام عليه يوم ولد ويوم تقلّد الإمامة وجاهد في سبيل ربّه صابراً محتسباً ويوم استشهد ويوم يبعث حيّاً.




Mengenang Imam Ahlul Bait as:



Imam Jawad, Mahkota Ilmu Ahlul Bait




Mengenai pentingnya Ilmu pengetahuan, Imam Jawad 

berkata, "Beruntunglah orang yang menuntut ilmu. Sebab 

mempelajarinya diwajibkan bagimu. Membahas dan 

mengkajinya merupakan perbuatan baik dan terpuji. Ilmu 

mendekatkan saudara seiman, hadiah terbaik dalam 

setiap pertemuan, mengiringi manusia dalam setiap 

perjalanan, dan menemani manusia dalam keterasingan 

dan kesendirian."


Imam Muhammad Jawad lahir pada bulan Rajab 195 H dan mereguk cawan syahadat pada hari terakhir bulan Dzulqaidah tahun 220 H. Salah satu hal menarik dalam kehidupannya, beliau menjadi imam pada usia delapan tahun. Lalu, muncul pertanyaan mungkinkah di usia semuda itu menjadi pemimpin umat sebagai Imam kaum muslimin? Memang, akal dan fisik manusia harus menempuh tahapan-tahapan tertentu untuk mencapai kesempurnaan. Tapi, jika Allah swt berkehendak maka fase yang sangat panjang itu bisa dilalui dalam waktu yang sangat singkat oleh orang-orang tertentu.
Dalam kenabian dan imamah, faktor umur bukan suatu persyaratan. Allah Yang Maha Kuasa mampu memberikan ilmu dan kemaksuman serta segala sesuatu yang menjadi kekhususan bagi seorang nabi dan imam kepada seorang anak kecil atau bayi yang baru dilahirkan. Demikian pula dengan Imam Jawad as, dalam keadaan masih anak-anak telah menjadi imam setelah kesyahidan ayah beliau yang mulia.
Al-Quran menjelaskan orang-orang tertentu yang dipilih Tuhan menjadi pemimpin umat di usia sangat muda bahkan bayi. Nabi Yahya misalnya, menjadi pemimpin umat di usia kanak-kanak. Dalam surat Maryam ayat 12, Allah swt berfirman, "Wahai Yahya, ambillah alKitab (Taurat) itu dengan sungguh-sungguh. Dan kami berikan kepadanya hikmah selagi ia masih kanak-kanak."
Di ayat lain, al-Quran menjelaskan bahwa Nabi Isa dapat berbicara dalam keadaan masih bayi dan memberitahukan kenabiannya kepada masyarakat. Surat Maryam ayat 30 menceritakan, "Berkata Isa: Sesungguhnya aku ini hamba Allah, Dia memberiku Al Kitab (Injil) dan Dia menjadikan aku seorang nabi. Dan Dia menjadikan aku seorang yang diberkati di mana saja aku berada. Dia memerintahkan kepadaku (mendirikan) shalat dan (menunaikan) zakat selama aku hidup. Berbakti kepada ibuku, dan Dia tidak menjadikan aku seorang yang sombong lagi celaka. Dan kesejahteraan semoga dilimpahkan kepadaku, pada hari aku dilahirkan, pada hari aku meninggal dan pada hari aku dibangkitkan hidup kembali. Itulah Isa putera Maryam, yang mengatakan perkataan yang benar, yang mereka berbantah-bantahan tentang kebenarannya."
Imam Jawad sebagaimana ayahnya Imam Ridha memainkan peran penting dalam menjaga dan menyebarkan nilai-nilai agama Islam di tengah masyarakat. Beliau menyebarkan ilmu al-Quran, akidah, fiqh, hadis, dan ilmu keislaman lainnya. Salah satunya mengenai tafsir al-Quran. Imam Jawab menjawab pertanyaan mengenai makna dan tafsir sejumlah ayat al-Quran.
Seorang sahabat Imam bernama Abu Hashim Jafari bertanya, "Apa makna kalimat ‘Ahad' dalam ayat ‘Qul Huwallahu Ahad'." Imam menjawab, "Ahad adalah keyakinan terhadap keesaan Allah yang Maha Besar. Apakah kamu tidak mendengar ayat yang artinya berbunyi, "Jika ditanya kepada orang kafir siapa yang menciptakan langit dan bumi ini ? Mereka pasti menjawab, ‘Allah'. Meskipun orang-orang kafir itu sesuai fitrah dan akalnya mengakui Tuhan, tapi mereka menyekutukannya."
Keutamaan ilmu dan kemuliaan akhlak Imam Jawad begitu harum semerbak di tengah masyarakat, hingga penguasa yang merasa terancam dengan popularitas sang Imam merancang sebuah konspirasi untuk menjatuhkan citra beliau. Pada hari yang telah ditentukan, penguasa Abbasiyah bersama Yahya bin Aktsam memasuki majelis besar yang dihadiri oleh orang-orang terhormat, bangsawan, dan para pejabat pemerintahan. Kemudian, datanglah Imam Jawad as ke majelis itu. Orang-orang yang hadir di dalam majelis itu berdiri menyambut kedatangan beliau.
Makmun berkata kepada Imam Jawad, "Yahya bin Aktsam ingin mengajukan beberapa pertanyaan kepadamu." "Silahkan bertanya apa pun yang ia ingin ditanyakan", jawab Imam as. Yahya mulai melontarkan pertanyaannya kepada Imam, "Apa pendapatmu tentang orang yang mengenakan pakaian Ihram dan berziarah ke Ka'bah, pada saat yang sama ia juga pergi berburu dan membunuh seekor binatang di sana?"
Imam Al-Jawad berkata, "Wahai Yahya, kau telah menanyakan sebuah masalah yang masih sangat umum. Mana yang sebenarnya ingin kau tanyakan; apakah orang itu berada di dalam Tanah Haram atau di luar? Apakah ia tahu dan mengerti tentang larangan perbuatan itu atau tidak? Apakah dia membunuh binatang itu dengan sengaja atau tidak? Apakah dia itu seorang budak atau seorang merdeka? Apakah pelaku perbuatan itu menyesali perbuatannya atau tidak? Apakah kejadian ini terjadi pada malam atau siang hari? Apakah perbuatannya itu untuk yang pertama kali atau kedua kalinya atau ketiga kalinya? Apakah binatang buruan itu sejenis burung atau bukan? Apakah binatang buruan itu besar atau kecil?"
Mendengar jawaban dari  Imam  Jawad yang saat ini berusia sangat muda, Yahya bin Aktsam, takjub dan dari raut mukanya terlihat ketidakberdayaannya. Ia pun mengakui keilmuan Imam Jawad.
Imam Jawad juga memiliki sahabat dan murid-murid yang berjasa dalam penyebaran keilmuan Islam. Di antaranya adalah Muhammad Bin Khalid Barqi yang menulis sejumlah karya di bidang tafsir al-Quran, sejarah, sastra, ilmu hadis dan lainnya.
Mengenai pentingnya Ilmu pengetahuan, Imam Jawad berkata, "Beruntunglah orang yang menuntut ilmu. Sebab mempelajarinya diwajibkan bagimu. Membahas dan mengkajinya merupakan perbuatan baik dan terpuji. Ilmu mendekatkan saudara seiman, hadiah terbaik dalam setiap pertemuan, mengiringi manusia dalam setiap perjalanan, dan  menemani  manusia dalam keterasingan dan kesendirian."
Imam Jawad senantiasa menyerukan untuk menuntut ilmu dan menyebutnya sebagai penolong terbaik. Beliau menasehati sahabatnya supaya menghadiri majelis ilmu dan menghormati orang-orang yang berilmu. Tentang pembagian ilmu, Imam Jawad berkata, "Ilmu terbagi dua, yaitu ilmu yang berakar dari dalam diri manusia, dan ilmu yang diraih dari orang lain. Jika ilmu yang diraih tidak seirama dengan ilmu fitri, maka tidak ada gunanya sama sekali. Barang siapa yang tidak mengetahui kenikmatan hikmah dan tidak merasakan manisnya, maka ia tidak akan mempelajarinya. Keindahan sejati terdapat dalam lisan dan laku baik. Sedangkan kesempurnaan yang benar berada dalam akal."
Imam Jawad menyebut ilmu sebagai faktor pembawa kemenangan dan sarana mencapai kesempurnaan. Beliau menyarankan kepada para pencari hakikat dan orang-orang yang mencari kesempurnaan dalam kehidupannya untuk menuntut ilmu. Sebab ilmu akan membantu mencapai tujuan tinggi baik dunia maupun akhirat.
Pada hari terakhir bulan Dzulqaidah 220 H, Imam Jawad syahid akibat racun yang disuguhkan oleh isterinya, Ummu Al-Fadhl  atas perintah khalifah Bani Abbas. Makam suci beliau di samping kuburan suci kakeknya yang mulia, Imam Musa Ibn Ja`far as, di kota Kadzimain yang menjadi tempat ziarah para pecinta Ahlul Bait as.

Salam bagimu wahai Muhammad bin Ali yang mulia, takwa 

dan setia !

Salam bagimu wahai tanda besar Tuhan !

Salam bagimu wahai hujah Allah bagi makhluk !


[Sumber: IRIB Indonesia]







؛
 امام جواد(ع) و سه کرامت بزرگ

امام جوادالائمه(ع) که مانند اجداد بزرگئارش دارای اخلاق 

حسنه، علم فراوان، تقوا و پارسایی، ادب با دوستان، گشاده 

رویی با دشمنان، حرّیت و آزادگی بود به دست ياران شيطان 

در آخر ذوالقعده سال 220 هجری قمری به شهادت رسید. 

عباس جعفری ـ دبیر شورای کتاب مجمع جهانی اهل بیت ع

امام جواد(ع) و سه کرامت بزرگ



















تولد

امام نهم كه نامش «محمد»، كنیه اش «ابو جعفر» و معروف‏ترین القاب او «تقی» و «جواد» است، در ماه رمضان سال 195 هجری قمری در شهر «مدینه» دیده به جهان گشود.
پدر آن حضرت «امام علی بن موسی الرضا علیهماالسلام» امام هشتم بود.
  
مادر او نیز «سبیكه» نام داشت كه از خاندان «ماریه قبطیه» همسر پیامبر اکرم(ص) به شمار می رفت و از نظر فضائل اخلاقی در درجه والایی قرار داشت و برترین زنان زمان خود بود؛ به طوری كه امام رضا - علیه السلام - از او به عنوان بانویی منزه و پاكدامن و با فضیلت یاد می كرد.

دلیل شناخت کمتر نسبت به امام جواد(ع)

امام جواد(ع) به دو دلیل، در بین مردم  نسبت به دیگر امامان کمتر شناخته شده است:
اول) کوتاه بودن عمر آن حضرت: بنا بر آنچه در تاریخ آمده است، امام جواد(ع) در سن 25 سالگی به شهادت رسید. لذا کوتاه بودن عمر حضرت جواد(ع) یکی از دلایلی است که می توانیم بگوییم که امام جواد(ع) نسبت به ائمه دیگر که از عمر بیشتری برخورد بودند، کمتر در بین مردم مطرح شده است. اما در واقع مطابق آنچه در منابع حدیثی شیعه آمده، ما در مورد امام جواد(ع) کم معارف نداریم، یعنی دانستنی ها و مطالب زیادی داریم که متاسفانه این ها کمتر در میان شیعه مطرح شده است. اگر محققین و اهل تحقیق بتوانند در این زمینه میراث فرهنگی و علمی زندگی دوران امام جواد(ع) را برای مردم تشریح و مطرح کنند، شاید بتوان گفت که آنچه که در مورد امام نهم حضرت جواد(ع) وجود دارد، نسبت به ائمه دیگر کمتر نیست.
دوم) شرایط خاص دوران امام(ع): امام جواد(ع) در دوره و برهه خاصی از تاریخ زندگی می کردند که با پیچیدگی ها و مسائلی روبه رو شد که این موارد در زندگانی سائر امان شیعه(ع) کمتر وجود داشت. امام(ع) در دوران حکومت «مأمون» و «معتصم» عباسی زندگی کردند. در این  دوران حکومت عباسیان در افولی قرار گرفته بود که با مرگ مأمون عباسی و قدرت گرفتن معتصم، رو به نزول بیشتر گرایید. زمانی که یک حاکم قدرتمند در در جامعه زندگی می کند بر روی تمام مسائل آن زمان تاثیر دارد؛ مانند وقتی که «یزید» به حکومت رسید و امام حسین(ع) در برابر او قیام کرد و آن حادثه مهم اتفاق افتاد و نقطه اوجی شد که در زمان سایر ائمه و امامان معصوم(ع) وجود ندارد.

ویژگی های اخلاقی و علمی امام جواد الائمه(ع)

1. اخلاق حسنه: حضرت جوادالائمه(ع) این ویژگی را از جدّ بزرگوارشان پیامبر مکرم حضرت محمدبن عبدالله(ص) به ارث بردند. در قرآن هم تاکید می شده که مسلمانان از اخلاق پیامبر(ص) الگو و سرمشق بگیرید، یعنی به مسلمانان توصیه شده است که در رفتار و زندگی خودشان در تمام مراحل باید از پیامبر الگو بگیرند. فرزندان پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) مانند پیامبر بزرگوار(ص) متّصف و متخلّق به آن اخلاق نیکو و حسنه هستند.
2. علم فراوان: یکی از ویژگی های دیگر امام جواد(ع) علم فراوان و وسیع ایشان است؛ چنانچه پدران بزرگوارشان هم این علم وسیع (علم لدنی) را داشتند و به معنای واقعی کلمه عالم بودند. این امر در مناظراتی که ایشان انجام دادند و چند نمونه آن وجود دارد قابل مشاهده است. ما شیعیان معتقد هستیم که این علم از طریق اجدادشان منتقل شده و به قدرت الهی، علم پیامبر(ص) به امام علی بن ابی طالب(ع) و نسل به نسل تا حضرت مهدی موعود(عج) منتقل شده و این علم لدنی که خداوند در اختیار این الگوهای بشریت گذاشته در نزد امام جواد(ع) هم بوده است.
3. تقوا و پارسایی: امام جواد(ع) مانند همه امامان شیعه، الگوی کامل تقوا و پارسایی و نمونه بارز عبادت، بندگی و سجده های طولانی برای خداوند بودند.
4. ادب و گشاده رویی با دوست و دشمن: امام جواد(ع) با همگان با ادب و احترام برخورد می کردند. این امر باعث جذب مخالفان و دشمنان امام به سوی ایشان می شد. سازش و نرم خویی با دوستان و شیعیان نیز از صفات ایشان است.
5. حرّیت و آزادگی: همه ائمه اهل بیت(ع) از این ویژگی برخوردار بودند. آن بزرگواران هیچ گاه تسلیم ظلم و ستم نمی شدند و حاضر بودند در این راه تمام سختی ها را تحمل کنند. این ویژگی الگویی برای ماست که در هیچ زمانی ظلم و ستم را قبول نکنیم و با آزادگی، اعتقادات و مبانی خودمان را مطرح کنیم و تسلیم فتنه ها و توطئه های دشمنان قسم خورده اسلام و مخالفان نشویم. در این زمان که حمله به مقدسات مسلمانان از سوی آمریکائی ها و صهیونیست ها با چاپ و نشر کاریکاتورها و فیلم ها شروع شده مسلمانان و به ویژه پیروان واقعی اهل بیت(ع)می بایست با وحدت و یکپارچگی خاص با حضور در راه پیمائی ها و تظاهرات به مبارزه با استکبار جهانی برخیزند که همین کار هم کردند.

کرامات مهم در زندگی حضرت جواد(ع)

اول) تولد حضرت(ع): تولد امام جواد(ع) ـ که در اواخر عمر امام رضا(ع) رخ داد ـ یک کرامت الهی بود؛ آنچنانکه امام رضا(ع) بارها از حضرت جواد(ع) به عنوان مولودی پرخیر و بركت یاد می کرد. «ابو یحیای صنعانی» می گوید: روزی در محضر امام رضا - علیه السلام -، فرزندش ابو جعفر را كه خردسال بود، آوردند. امام فرمود:«این مولودی است كه برای شیعیان ما، با بركت تر از او زاده نشده است». دو تن از شیعیان به نام «ابن اسباط» و «عبّاد بن اسماعیل» هم می گویند: در محضر امام رضا - علیه السلام - بودیم كه ابو جعفر را آوردند، عرض كردیم: این همان مولود پرخیر و بركت است؟ حضرت فرمود: «آری، این همان مولودی است كه در اسلام بابركت تر از او زاده نشده است».
دلیل این خیر و بركت و کرامت خاصّ این بود كه عصر امام رضا(ع) عصر ویژه ای بوده و تعیین جانشین و معرفی امام بعدی، با مشكلاتی روبرو شده بود كه در عصر امامان قبلی، بی سابقه بود؛ زیرا از یك سو پس از شهادت امام كاظم(ع) گروهی كه به «واقفیه» معروف شدند، براساس انگیزه های مادی، امامت حضرت رضا(ع) را انكار كردند و از سوی دیگر امام رضا(ع) تا حدود چهل و هفت سالگی دارای فرزند نشده بود و چون احادیث رسیده از پیامبر حاكی بود كه امامان دوازده نفرند كه نه نفر آنان از نسل امام حسین خواهند بود، فقدان فرزند برای امام رضا(ع)، هم امامت خود آن حضرت، و هم تداوم امامت را زیر سؤال می برد و واقفیه این موضوع را دستاویز قرار داده امامت حضرت رضا(ع) را انكار می كردند. گواه این معنا، اعتراض «حسین بن قیاما واسطی» از سران «واقفیه» بود که طی نامه ای به امام رضا(ع) او را متهم به عقیمی كرد و نوشت: چگونه ممكن است امام باشی در صورتی كه فرزندی نداری؟!  امام(ع) هم در پاسخ نوشت: "از كجا می دانی كه م دارای فرزندی نخواهم بود، سوگند به خدا بیش از چند روز نمی گذرد كه خداوند پسری به من عطا می كند كه حق را از باطل جدا می كند".
دوم) امامت حضرت(ع) در کودکی: اینکه امامت به قدرت الهی به یک نوجوان هشت ساله که هنوز به سن بلوغ نرسیده است منتقل شد یک کرامت مهم بود؛ آنچنانکه پیش از این، نبوت به حضرت عیسی(ع) در نوزادی داده شده بود.
سوم) مناظرات علمی حضرت(ع): مناظراتی که امام(ع) با دانشمندان فرقه ها و مذاهب مختلف در این دوره دارد، بسیار مهم است. اینکه چگونه یک نوجوان می تواند در مناظرات و بحث های مختلف اسلامی و فکری با دانشمندان آن زمان، آنان را مغلوب کند، هم کرامتی بزرگ بود و هم علامتی بر حقانیت امامت ایشان.
شاگردان امام جواد(ع)
امام جواد(ع) با وجود کوتاهی دوران حیات و امامت، شاگردان بزرگی را تربیت می کنند؛ امثال «حضرت عبدالعظیم حسنی»، «جناب علی بن مهزیار اهوازی»، «فضل بن شاذان نیشابوری»، «محمد بن سنان زاهری»، «ابونصر بزنطی کوفی» و «دعبل خزاعی» از شاگردان آن حضرت هستند که نزد ایشان، رشد علمی یافته و تربیت شدند و یا از آن حضرت(ع) حدیث نقل کردند.

روایان احادیث جوادالائمه(ع) تنها محدثان شیعه نبودند؛ بلكه علماء و دانشمندان اهل تسنن نیز معارف و حقایقى از اسلام را از آن حضرت نقل كرده‏اند. به عنوان نمونه «خطیب بغدادى‏» احادیثى با سند خود ازآن حضرت نقل كرده است. همچنین «حافظ عبدالعزیز بن اخضر جنابذى‏» در كتاب معالم العترة الطاهرة و مؤلفانى مانند «ابو بكر احمد بن ثابت»، «ابواسحاق ثعلبى» و «محمد بن مندة بن مهربذ» در كتب تاریخ و تفسیر خویش روایاتى از آن حضرت نقل كرده‏اند.
شهادت امام جواد(ع)
مأمون خلیفه عباسی که چون سایر خلفای بنی‌عباس از نفوذ باطنی امامان معصوم در بین مردم هراس داشت سعی کرد ابن الرضا(ع) را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد که یکی از حیله‌های وی برای اینکار ازدواج دخترش با امام بود. لذا دختر خویش «ام الفضل» را به ازدواج حضرت امام جواد(ع) درآورد تا مراقبی دائمی و از درون خانه، بر امام گمارده باشد.
دلیل دیگری که مأمون دختر خود را به ازدواج امام در آورد کشاندن امام به سمت خود بود؛ چرا که تصور می کرد امام با این وصلت مجذوب مادیات و جاه و مقام شده، قداست وی خدشه دار و از راه اصلی منحرف، شیعیان متفرق شده و مأمون خود قوی می شود.
مأمون همچنین می خواست با این وصلت علویان را از اعتراض و قیام بر ضد خود باز داشته، خود را دوستدار و علاقمند به آنان نشان دهد.
امام جواد(ع) نیر ـ که مانند بقیه امامان(ع) از آینده اطلاع داشت و هیچ کاری را بدون آگاهی انجام نمی داد ـ بخوبی از دسیسه های مأمون آگاه بود و با علم به وصلت با دختر وی رضایت داد. یکی از دلایل پذیرش این وصلت از سوی امامان، حفظ شیعیان از دسیسه های کینه توزانه مأمون حفظ کند .
لذا امام(ع) اگرچه تن به این ازدواج داد، اما شواهد تاریخی گواه این حقیقت است که مأمون نتوانست به حیله‏های از پیش تعیین شده خود دست یابد.
امام جواد(ع) تا پایان خلافت مأمون در مدینه ساکن بود و پس از مرگ مأمون به دستور معتصم عباسی و در سال 220 هجری قمری، به همراه همسرش ام الفضل به بغداد رفت. ایشان در ماه ذیقعده همان سال مسموم شد و در آخر آن ماه به شهادت رسید.

مزار مطهر وی در کاظمین بغداد و در کنار قبر جدش «امام کاظم(ع)» هم اکنون قبله حاجات عابدان و 
موحدان است.


منابع علمی درباره تاریخ و زندگانی امام جواد(ع)

درباره تاریخ اهل بیت عصمت و طهارت(ع) ـ عموماً ـ و امام جواد(ع) ـ خصوصاً ـ کتاب های فراوانی منتشر شده است که هم به صورت تشریحی و هم توصیفی در این مورد بحث کرده است. مانند کتاب معجم ما کتب عن الرسول(ص) و اهل بیته(ع) اثر «عبد الجبار الرفاعی» که در واقع یک دایرة المعارف بزرگ است و در 10 جلد چاپ شده است.
کتاب الذریعة الی تصانیف الشیعة از «مرحوم آغا بزرگ تهرانی» و سائر کتب رجالی و حدیثی و تاریخی بزرگان شیعه مانند «شیخ کلینی»، «شیخ مفید»، «شیخ صدوق»، «علامه برقی» و «شیخ طوسی» هم پر است از آثار مختلف که اهل علم و نخبگان با آنها آشنا هستند.

به غیر از این کتابها، منابع زیر را نیز می توان معرفی کرد:


الف) کتاب‌های عرب

1. اعلام الهدایة؛ الامام محمد بن علیّ "الجواد"علیه السلام؛ لجنه التالیف فی المجمع العالمی لاهل البیت(ع)، قم المقدسه 1422ق، 251ص
2. الامام التاسع أبو جعفر محمد الجواد علیه السلام، الشيخ محمدحسن القبيسى العاملى، بيروت: 1403ه ـ 1983م ، 117ص .
3. الامام الجواد علیه السلام، السيد عبدالرزاق الموسوى المقرّم ، النجف الاشرف: المطبعة الحيدرية، 1371ه، 103ص.
4. الامام الجواد علیه السلام، لجنة التأليف فى مؤسسة البلاغ، طهران: مؤسسة البلاغ، ط 2 1409ه 1989م ، 119ص.
5. الامام الجواد علیه السلام؛ قدوة و أسوة، السيد محمدتقى المدرسى، طهران: رابطة الاخوة الاسلامية 1363ش / 1984م، 72ص.
6. الامام الجواد علیه السلام من المهد الى اللحد، السيد محمدكاظم القزوينى، بيروت: مؤسسة البلاغ، 1408ه.
7. الامام محمد بن على الجواد علیه السلام، عبد الزهراء عثمان محمد، مشهد: مجمع البحوث الاسلامية، 1408ه 149ص20 .
8. الامام المعجزة محمد الجواد علیه السلام؛ سيرة و دراسة و تحليل، كامل سليمان ، بيروت: دار الكتاب اللبنانى .
9. الحياة السياسية للامام الجواد علیه السلام؛ نبذة يسيرة؛ السيد جعفر مرتضى العاملى، بيروت: الدار الاسلامية، 1405ه ـ 1985م، 117ص.
10. محمد الجواد علیه السلام، الامام المعجزة (سيرة و دراسة و تحليل)، كامل سليمان، بيروت: الشركة العالمية ـ 1988م، 360ص .
11. مسند الامام الجواد علیه السلام، الشيخ عزيز الله العطاردى. مشهد: الموتمر العالمى للامام الرضا(ع) ، 1410ه، 355ص .
12.  أبوجعفر؛ محمد الجواد علیه السلام... [تاسع أئمة اهل البيت الطاهر"صلوات الله عليهم اجمعين"، مولده و وفاته و مدة عمره و مدفنه فی اعيان الشيعة ] السيد محسن الامين العاملی، بيروت: دارالتعارف للمطبوعات، 1403ه ـ 1983م .


ب) کتاب‌های فارسی

1. پیشوایان هدایت؛ جواد الائمه، حضرت امام محمدتقی(ع) ؛ تألیف: گروه پژوهش مجمع جهانی اهل بیت(ع)؛ ترجمه: اداره ترجمه مجمع جهانی اهل بیت(ع)، قم: انتشارات مجمع جهانی اهل بیت(ع) وزیری، 385 ص.
2. امام جواد(ع)، گروه نويسندگان مؤسسة البلاغ، ترجمه: محمود شريفى، تهران، سازمان تبليغات اسلامى، 1368، جيبى، 168ص؛
3. امام محمد تقى(ع)، سيد كاظم ارفع، تهران، مؤسسه انتشاراتى فيض كاشانى، 1370، رقعى، 49 ص؛
4. پيشواى نهم حضرت امام محمدتقى(ع)، گروه نويسندگان، چاپ مكرر، قم، مؤسسه در راه حق، 1371، رقعى، 56 ص؛
5. تحليلى از زندگانى و دوران امام محمدتقى(ع)، فضل الله صلواتى، اصفهان، انتشارات خرد، 1364، رقعى، 610ص؛
6. تحليلى از زندگانى و زمان امام جواد(ع)، گروه نويسندگان، زيرنظر قوام الدين وشنوى قمى، قم، مؤسسه احياء و نشر ميراث اسلامى، 1359، جيبى، 138ص؛
7. ذكر حالات حضرت امام محمدتقى(ع) و... ، عباس فيض قمى(م1394ق)، قم، چاپخانه قم، 1364ق، رقعى، 320ص؛
8. حضرت امام جواد(ع)، گروه كودكان و نوجوانان بنياد بعثت، بازنويسى: مهدى رحيمى، چاپ دوم، تهران، بنياد بعثت، 1374، رقعى، 68ص؛
9. حضرت امام محمدتقى(ع)، عبدالامير فولاد زاده، تهران، انتشارات اعلمى، 1359، وزيرى، 35ص؛
10. حضرت امام محمدتقى(ع)، فضل الله كمپانى(م1414ق)، تهران، انتشارات مفيد،1362؛
12. حضرت امام محمدتقى(ع)، مير ابوالفتح دعوتى، قم، انتشارات شفق، بى تا، وزيرى، 32ص؛
13. زندگانى امام جواد(ع)، احمد صادقى اردستانى، قم، انتشارات نقش، 1376ش، رقعى، 250ص؛
14. زندگانى امام جواد(ع)، سيف الله يعقوبى قمشه‌اى، تهران، مسجد الغدير، 1364، رقعى، 124ص؛
15. زندگانى امام محمدتقى(ع)، حسين عمادزاده(1410ق)، تهران، شركت سهامى طبع كتاب، 1341ش1382/ق، وزيرى، 334ص؛
16. زندگانى امام محمدتقى(ع) نهمين پيشواى معصوم، عبدالرحيم عقيقى بخشايشى، قم، انتشارات نسل جوان، 1357ش ، جيبى، 119ص؛
17. زندگانى امام نهم حضرت امام جواد(ع)، نوشته: هيئت تحریريه مؤسسه در راه حق، ساده‌نويسى، دفتر تحقيق و تأليف كتب درسى، چاپ سوم، تهران، سازمان نهضت سواد آموزى، 1375، رقعى، 24ص؛
18. زندگانى حضرت امام جواد(ع)، مرتضى مدرسى چهاردهى(1407ق)، چاپ پنجم، تهران، انتشارات موسوى، 1361، رقعى، 252ص؛
19. زندگانى سياسى امام جواد(ع)، تألیف: سيد جعفر مرتضى عاملى، ترجمه: سيد محمد حسينى، چاپ دوم، قم، دفتر انتشارات اسلامى، 1367، رقعى، 144ص؛
20. زندگى امام جواد(ع)، سيد محمد حسينى شاهرودى، تهران، انتشارات فيض كاشانى، 1375، وزيرى، 224 ص؛
21. نگاهى بر زندگى امام جواد(ع)، محمد محمدى اشتهاردى، تهران، نشر مطهر، 1416/ق، رقعى، 144ص؛ 22.نگاهى گذرا بر زندگانى امام جواد(ع)، تألیف: سيد عبدالرزاق موسوى مقرّم(1391ق)، ترجمه: پرويز لولاور، مشهد، بنياد پژوهش‌هاى اسلامى، 1371 ش، وزيرى، 177ص.
23. امام جواد(ع)، اميد اميدار، قم، انتشارات شفق، 1355، جيبى، 32 ص؛










Eleventh Infallible Sayings:
  • As a man asked him for an advice, Imam al-Jawad (A.S.) said: Put your head on steadfastness, embrace poverty, reject the lusts, oppose your passions, and know that you cannot be out of Allah's sight. Consider how you should behave, then.

  • Allah revealed to one of His prophets: Your asceticism will give you comfort. Your devotion to Me will endear you to Me. But, did you antagonize My enemies and cherish My disciples?

  • It was related that highway robbers stole the large amounts of cloth that belonged to Imam al-Jawad (A.S.). The head of the caravan sent the Imam a message in which he informed him of that news. The Holy Imam (A.S.) answered him: Our souls and riches are within the pleasant gifts and the deposited loans of Allah Who makes us enjoy some of them pleasantly and delightedly and seizes whatever He wills with rewards and merits. He whosever intolerance overcomes his steadfastness will waste his rewards. Allah protect us against so.

  • He who detested a matter that he witnessed is as same as those who were absent from it, and he who was absent from a matter that he loved is, as same as those who witnessed it.

  • He whoever listens to a caller is serving him. If the caller was Allah's representative, he is then serving Allah. If the caller was the Shaitan's representative, he is then serving the Shaitan.

  • Dawud-bin-al-Qasim related: I asked Imam al-Jawad(A.S.) about the meaning of 'Samad'. He said: Everything that lacks navel is 'Samad'. I said that people claim that 'Samad' is everything that lacks interior. Imam al-Jawad(A.S.) commented: Everything that lacks interior lacks navel.

  • Abu-Hashim al-Ja'fari related: On the wedding day of Imam al-Jawad (A.S.) and Ummul-Fadhl, daughter of Al-Ma'mun. I said: O master, the blessing of this day is clearly great for us. The Holy Imam (A.S.) replied: O Abu-Hashim, Allah's blessings in this day have been great for us. "Yes, master," I said, "What should I say about the day?" Imam al-Jawad (A.S.) answered: Say only good things about the day so that you will be given from these good things. "Master," I said, "I will follow this instruction completely." Imam al-Jawad (A.S.) said: You will be guided to the right and you will see only the good if you adhere to this instruction.

  • Imam al-Jawad(A.S.) wrote to one of his disciples: We are only ladling from this world. He whose belief and religion are the same as his acquaintance will surely accompany the acquaintance everywhere. The life to come is surely the remaining abode.

  • A cameleer who took Imam al-Jawad (A.S.) from Medina to Al-Kufa asked for more money after the Imam had given him four hundred dinars. The Holy Imam (A.S.) said: How strange this is! Do you not know that Allah's increasing gifts will be stopped when the servants stop showing Him gratitude?

  • "Toba" depends upon four things: sincere regrets, verbal "istighfar", deeds and determination never to repeat the sin.

  • Don't pretend to be Allah's servant and be His enemy in privacy.

  • Don't be God's friend in appearance and his enemy in secret.

  • Sincerity is the best of all worships.

  • Relying on Allah is the price of every valuable thing and the ladder to every treasured thing.

  • To show a matter before preparing for it properly is spoiling it.

  • Love is attracted due to three traits: being just in social dealings, assisting others in hardships and having a pure heart.

  • Four things are required to do anything: health, independence, knowledge and divine assistance.

  • Three deeds are performed by the believers: following the wajibaat, abstaining from sins, and not neglecting the religion.

  • Whoever had three thing, will never regret: 1 - Refraining from haste, 2 - Consulting 3 - and depending upon God when decision making.

  • Our wealth and soul are of God's pleasant gifts (to us) and deposited trusts, they cause happiness and pleasure as long as we enjoy them, and reward is for whatever is taken (from us), so whose grief overcome his patience his reward is lost, and we seek refuge to God from that.

  • Refrain from association with the evil person, because he is as the bare awars having a beautiful appearance (but) an ugly effect.

  • Delay in performing works always (cause) perplexity.

  • Increase of blessing is not interrupted by God, unless thanksgiving is interrupted by slaves.

  • Disclosing something before its firmness causes its destruction.

  • Dependence upon God is the price for any valuable thing and is the ladder for any eminent matter.

  • The one, who doesn't know the way in, has a problem finding the way out.
  • If move calmly, get to the aim or close to it.

  • The one who leaves compromise with the people faces discomfort.

  • Whoever worked without knowledge, his destruction is more than his rectification.

  • Have precaution according to the fear.

  • Four things aid the human in his work: soundness, not needing, knowledge, and success.

  • The one aware of oppression, the aid to it, and the pleased with it, all three are partners.

  • Human's death due to sins is more than death by fate, and his living due to benevolence is more than living due to natural life time.


  • Love and friendship is attained by three characters: fairness, accompaniment and sympathy when hardship, pure heartedness and benevolence to others.

imam javad(as)
imam javad(as)
BIOGRAPHY
Name: Muhammad bin Ali (a.s.)
Mother: Khaizuran 
Kunniyat (Patronymic): Abu Ja'far 
Laqab (Title): Al Jawad 
Birth: He was born at Madina in 195 A.H. 
Martyrdom: He died of poison at Baghdad in the year 220 A.H. and is buried near his grandfather at Kazimiyyah in Iraq. 
The Prophet (PBUH) had said:
"My father be sacrificed on the mother of the 9th Imam who will be a pure and pious Nubian."

BIOGRAPHY

Imam Musa Kazim (PBUH) had told one of his companions that his daughter-in-law (Sabika) would be one of the most pious of women and to give her his salaams. She came from the same tribe as the Prophet's wife - Mary Copt who bore the Prophet his son Ibrahim (who died in infancy).

Imam Muhammad taqi (PBUH) was born when his father was 45 years old. Till then Imam Reza (PBUH) had constantly been taunted that he had no children. When the 9th Imam was born, a brother of Imam Reza (PBUH) was angry because he would lose out in inheriting the Imam's property and in his jealousy spread a rumor that Imam Reza (PBUH) was not the father. He was eventually proved wrong by a person who could tell parentage.

Childhood
The 9th Imam was 5 years old when his father was called to Tous by Ma'muon Rashid to be his "crown prince". When Imam Reza (PBUH) was leaving he saw his son putting sand in his hair. He asked why and the young Imam replied that this was what an orphan did.
His titles, life & works
He became an Imam at the age of 9. Ma'muon Rashid thought that as all the rulers before him had oppressed the Imams and their schemes had backfired that he would try to bribe the Imams. He tried to make the 8th Imam his crown prince and give him power and wealth but that also backfired.

He now tried to use power and wealth with the 9th Imam again but from a much younger age thinking that he would be able to influence him. His main purpose was also to make sure that the 12th Imam (whom he knew would bring justice to the world) would be from his progeny and therefore intended to marry his daughter Ummul Fazl to the Imam. Ma'muon still continued oppressing the family and followers of the Ahlul-bayt (PBUT).

Ma'muon called the young Imam (PBUH) to Baghdad from Medina and offered his daughter. This infuriated his family (Abbasids). To prove to them the excellence of Imam even at a young age he arranged a meeting between Imam and the most learned of men at that time -Yahya bin Athkam.

It was a grand occasion with some 900 other scholars present. Imam (PBUH) was first asked by Yahya:

What is the compensation (kaffara) for a person in Ehraam who hunted and killed his prey?"

Imam replied that there were many more details required before he could answer the question:

Did the Muhrim (one in Ehraam) hunt in the haram or outside?
Did the Muhrim know Sharia or not?
Did he hunt intentionally or not?
Did he hunt for the first time or was this one of many times?
WPBUH he free or a slave?
WPBUH his prey a bird or an animal?
WPBUH it big or small?
Had he hunted by day or by night?
WPBUH he baligh or not?
WPBUH he repentant or not?
WPBUH his ehraam for Hajj or Umra?

Yahya was stunned. He looked down and started sweating.

Ma'muon asked the young Imam to answer the question, which he did, and then Imam asked Yayha a question which he could not answer. The Abbasids admitted defeat and Ma'muon took the opportunity to offer his daughter to Imam. Imam (PBUH) read his own Nikah (the khutba of which is used today) with the Mehr of 500 dirhams. Imam wrote a letter to Ma'muon that he would also give Ummul Fazl Mehr from the wealth of The World to Come (Aakhira ). This was in the form of 10 duas which were for fulfilling any hajaat (desires) Thus his title is Al-Jawad (the generous one).

* These duas are found in Mafatihul Jinaan (pg 447 - In margin)

Imam lived for a year inBaghdad with Ummul Fazl. She was very disobedient to Imam. When she found out that Imam had another wife (from the progeny of Ammar-e-Yasir) and that there were also children, she was jealous and angry realizing that her father's plan had failed. She complained to her father who also realized that his plan, to keep the 12th Imam in his progeny, had failed. He was enraged and in his rage he drank heavily and went to the 9th Imam's house and attacked Imam with a sword. Both Ummul Fazl and a servant saw the attack and believed Imam was dead. Ma'muon on waking next morning realized the consequences of his attack and was thinking of arranging the disposal of Imam's body when he saw Imam well without a scratch on him. He was confused and asked Imam who showed him an amulet which is called Hirze Jawad. Imam told him it was from his grand mother Bibi Fatima Zahra (PBUH) and kept the wearer safe from all except the angel of death. Ma'muon asked Imam for it and Imam gave him one.

Now Ma'muon was scared and tried a new tactic. He tried to deviate Imam by sending him beautiful girls and musicians. When he realized nothing was working he let Imam return toMedina.

Imam used this time to prepare the masails of Taqleed and Ijtihaad in preparation for the 12th Imam knowing that both the 10th and the 11th Imam would spend most of their lives in prison. He also prepared the people of Medina teaching true Islam knowing that this would be the last time they would be able to receive guidance directly from an Imam for a long time.

Ummul Fazl continuously complained of Imam to her father who sent her letters back.

Ma'muon died in 218 a.h. and was succeeded by his brother Mo'tasam Billah. He openly announced that all Shias were not Muslims. He said it was required for people to kill and prosecute Shias and to destroy property belonging to Shias.

Ummul Fazl now started complaining to her uncle who was sympathetic to her. Mo'tasam called Imam toBaghdad. He asked Imam to pass judgment of how to punish a thief. Imam said only fingers could be cut as the palms were for Allah (PBUH in Qur'an - it is one of the wajib parts to touch the ground during sajda). PBUH this decision was contrary to the decision of the other Scholars and it strengthened the position of the Shias. The other scholars complained to Mo'tasam.

Death & Burial



With instigation from both the scholars and Ummul Fazl, Mo'tasam sent poison which Ummul Fazl put in Imam's drink and gave it to him. Imam died on 29th Dhulqa'ada at the age of 25 years and is buried near his grandfather in Kadhimain. His son the 10th Imam, Imam Hadi (PBUH) buried him.

Summary of Imam's Work

It is he who prepared and wrote books for the masails of Ijtihaad and Taqleed which were essential to prepare believers for the ghaibat of the 12th Imam.
  
ZIARAT IMAM JAWWAD a.s   


السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ الْبَرَّ التَّقِيَّ الْإِمَامَ الْوَفِيَّ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الرَّضِيُّ الزَّكِيُ
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا نَجِيَّ اللَّهِ‏
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا سَفِيرَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا سِرَّ اللَّهِ (سِتْرَ اللَّهِ( السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ضِيَاءَ اللَّهِ‏
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا سَنَاءَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا كَلِمَةَ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا رَحْمَةَ اللَّهِ‏
السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النُّورُ السَّاطِعُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْبَدْرُ الطَّالِعُ‏
السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الطَّيِّبُ مِنَ الطَّيِّبِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الطَّاهِرُ مِنَ الْمُطَهَّرِينَ‏
السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْآيَةُ الْعُظْمَى السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْحُجَّةُ الْكُبْرَى‏
السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمُطَهَّرُ مِنَ الزَّلاَّتِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمُنَزَّهُ عَنِ الْمُعْضِلاَتِ)  الْمُعْظِلاَتِ)
السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَلِيُّ عَنْ نَقْصِ الْأَوْصَافِ‏
السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الرَّضِيُّ عِنْدَ الْأَشْرَافِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا عَمُودَ الدِّينِ‏
أَشْهَدُ أَنَّكَ وَلِيُّ اللَّهِ وَ حُجَّتُهُ فِي أَرْضِهِ وَ أَنَّكَ جَنْبُ اللَّهِ وَ خِيَرَةُ اللَّهِ‏
وَ مُسْتَوْدَعُ عِلْمِ اللَّهِ وَ عِلْمِ الْأَنْبِيَاءِ وَ رُكْنُ الْإِيمَانِ وَ تَرْجُمَانُ الْقُرْآنِ‏
وَ أَشْهَدُ أَنَّ مَنِ اتَّبَعَكَ عَلَى الْحَقِّ وَ الْهُدَى وَ أَنَّ مَنْ أَنْكَرَكَ وَ نَصَبَ لَكَ الْعَدَاوَةَ عَلَى الضَّلاَلَةِ وَ الرَّدَى‏
أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكَ مِنْهُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الزَّكِيِّ التَّقِيِ‏
وَ الْبَرِّ الْوَفِيِّ وَ الْمُهَذَّبِ النَّقِيِّ هَادِي الْأُمَّةِ وَ وَارِثِ الْأَئِمَّةِ وَ خَازِنِ الرَّحْمَةِ
وَ يَنْبُوعِ الْحِكْمَةِ وَ قَائِدِ الْبَرَكَةِ وَ عَدِيلِ الْقُرْآنِ فِي الطَّاعَةِ وَ وَاحِدِ الْأَوْصِيَاءِ فِي الْإِخْلاَصِ وَ الْعِبَادَةِ
وَ حُجَّتِكَ الْعُلْيَا وَ مَثَلِكَ الْأَعْلَى وَ كَلِمَتِكَ الْحُسْنَى الدَّاعِي إِلَيْكَ وَ الدَّالِّ عَلَيْكَ‏
الَّذِي نَصَبْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ وَ مُتَرْجِماً لِكِتَابِكَ وَ صَادِعاً بِأَمْرِكَ وَ نَاصِراً لِدِينِكَ‏
وَ حُجَّةً عَلَى خَلْقِكَ وَ نُوراً تَخْرُقُ بِهِ الظُّلَمَ وَ قُدْوَةً تُدْرَكُ بِهَا الْهِدَايَةُ وَ شَفِيعاً تُنَالُ بِهِ الْجَنَّةُ
اللَّهُمَّ وَ كَمَا أَخَذَ فِي خُشُوعِهِ لَكَ حَظَّهُ وَ اسْتَوْفَى مِنْ خَشْيَتِكَ نَصِيبَهُ‏
فَصَلِّ عَلَيْهِ أَضْعَافَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى وَلِيًّ ارْتَضَيْتَ طَاعَتَهُ وَ قَبِلْتَ خِدْمَتَهُ‏
وَ بَلِّغْهُ مِنَّا تَحِيَّةً وَ سَلاَماً وَ آتِنَا فِي مُوَالاَتِهِ مِنْ لَدُنْكَ فَضْلاً وَ إِحْسَاناً وَ مَغْفِرَةً وَ رِضْوَاناً
إِنَّكَ ذُو الْمَنِّ الْقَدِيمِ وَ الصَّفْحِ الْجَمِيل

ِPray Namaz-e-Ziarat & recite the following after Salaam:
اللَّهُمَّ أَنْتَ الرَّبُّ وَ أَنَا الْمَرْبُوب

At the time of Wida Recite:
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا مَوْلاَيَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏
أَسْتَوْدِعُكَ اللَّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَيْكَ السَّلاَمَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ‏
وَ بِمَا جِئْتَ بِهِ وَ دَلَلْتَ عَلَيْهِ اللَّهُمَّ اكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ‏
Peace be upon you; O Aba-Ja`far Muhammad, son of `Alithe pious, the devout, the guide, and the loyal (toAlmighty Allah)
Peace be upon you; O the Pleased, the Pure
Peace be upon you; O the Intimate Servant of Allah
Peace be upon you; O the confidant of Allah
Peace be upon you; O the Envoy of Allah
Peace be upon you; O the secret of Allah
Peace be upon you; O the Light of Allah
Peace be upon you; O the Brilliance of Allah
Peace be upon you; O the Word of Allah
Peace be upon you; O the Mercy of Allah
Peace be upon you; O the dazzling Light
Peace be upon you; O the rising full moon
Peace be upon you; O the pure and the offspring of the Pure Ones
Peace be upon you; O the immaculate and the offspring of the Immaculate Ones
Peace be upon you; O the Grand Sign (of Allah)
Peace be upon you; O the Greatest Argument
Peace be upon you; O the Purified from slips
Peace be upon you; O the cleaned from filths
Peace be upon you; O the elevated against imperfect attributes
Peace be upon you; O the pleased in the view of the notables
Peace be upon you; O the Pillar of the Religion
I bear witness that you are verily the Representative and the Argument of Allah on His lands
And that you are verily the Duty and the Choice of Allah
And you are the trust of the knowledge of Allah and the Prophets
And the support of faith and the traducer of the Quran
And I bear witness that he who follows you is on the truth and true guidance
While he who denies and antagonizes you is on the wrong and perdition
Before Allah and before you do I declare my disavowal of those (enemies) in this world as well as the Next World
Peace be upon you as long as I am alive and as long as there are day and night
O Allah: (please do) send blessings upon Muhammad and his Household
And send blessings upon Muhammad ibn `Ali¢—
The pure, the pious, the devout, the loyal, the respectfulthe immaculate,
The guide of this nation, the inheritor of the Imams,
The trust of mercy, the spring of wisdom
The guide to blessings, the match of the Qur'¡n in respect with (obligatory) obedience
The equal of the Successors in sincerity and worshipfulness
Your supreme Argument, Your ultimate example, Your Excellent Word
The caller to You, the guide to You
Whom You have assigned as symbol to Your servantsas interpreter of Your Book
as declarer of Your commands, as supporter of Your religion
as argument against Your creatures, as light by whom You penetrate murk
as pattern through whom true guidance is attainedand as interceder by whom Paradise is gained.
O Allah: Because he showed piety to You at the furthest
and took his due of fear of You,
(please do) bless him many times as much as You have blessed any of Your servants whose obedience (to You)has been admitted by You
And whose servitude to You has been accepted by youAnd (please do) convey to him our greetings and salutations
And confer upon us, through our loyalty to him, with favors, benevolence, forgiveness, and satisfaction of You
You are verily the Lord of Eternal Favors and Benevolent Pardon

No comments:

Post a Comment